تعیین ومقایسه وضعیت صلاحیت حرفه ای پرستاران شاغل دراورژانس بیمارستانهای اموزشی شهر تهران و اورژانس پیش بیمارستانی در پاسخ به حوادث و بلایا در سال 1392

چکیده : مقدمه: جهان به سرعت در حال تغییر است و در این گذر با حوادث طبیعی و یا ساخت بشرمواجه می باشد. در مقابله با این حوادث، تیم بهداشتی درمانی نقش مهمی به عهده دارند و از انجائی که پرستاران بخش عظیمی از نیروی سلامتی را تشکیل می دهند ، لازم است که در تمام حیطه های تخصصی در پرستاری بحران آموزش دیده باشند.و صلاحیت لازم جهت حضور و ارائه مراقبت در این موقعیت ها را داشته باشند لذا آگاهی از سطح صلاحیت پرستاران در پاسخ به بحران لازمه تدوین برنامه های اموزشی و ارتقاءسطح امادگی حوزه سلامت میباشد . هدف : این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه وضعیت صلاحیت حرفه ای پرستاران شاغل دراورژانس بیمارستانهای اموزشی و اورژانس پیش بیمارستانی شهر تهران در پاسخ به حوادث و فوریت های پزشکی انجام شده است . روش بررسی : در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی 480 نفر پرستاران اورژانس بیمارستانی و پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی با استفاده از پرسشنامه که حاوی سوالاتی در خصوص اطلاعات دموگرافیک پرستاران, توانمندی مدیریت صحنه در بحران ,عملکرد اخلاقی و قانونی انها در موقعیت بحرانی ، مهارت کار در تیم بحران، توانایی های خاص فردی پرستاران و مهارتهای تخصصی انها میباشد ؛ با استفاده از ابزار طراحی شده بومی مورد بررسی قرار گرفت . داده ها با استفاده از نرم افزار spss19 و آزمون های آماری فیشر ، کای اسکوئر و... مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتیجه گیری : بررسی های این پژوهش نشان داد که بین جنس ، میزان تحصیلات ، سابقه شغلی و صلاحیت حرفه ای پرستاران رابطه معنی دار وجود ندارد . نتایج پژوهش حاضر حاکی از این است که میانگین امتیاز کسب شده از مدیریت صحنه ، عملکرد اخلاقی و قانونی و سطح مهارت های تخصصی در پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی از پرستاران اورژانس بیمارستانی کمتر می باشد در حالی که پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی در استفاده از مهارتهای خاص فردی و انجام کار تیمی نسبت به پرستاران اورژانس بیمارستانی میانگین بالاتری دارند . بحث : نتیجه تحقیق حاضر معرف آن است که ارزیابی صلاحیت حرفه ای برای پرستاران شاغل در کلیه بخش ها ضروری بوده و این ارزیابی باید تبدیل به یک فرآیند مداوم گردد تا بتوان از آن به عنوان ابزاری برای طبقه بندی و تشویق پرستاران استفاده کرد . در آینده جهت تضمین عملکرد پرستاران در محیط های بالینی ، مدیریت مبتنی بر شواهد باید بر ارزیابی منظم صلاحیت حرفه ای ارائه دهندگان خدمات مراقبتی متمرکز شود. الگوهای ارزیابی صلاحیت حرفه ای بایستی در سیستم های تضمین کیفیت و نیز مدیریت منابع انسانی ادغام گردند لذا تحقیق حاضر پیشنهاد می کند که بررسی رابطه بین صلاحیت حرفه ای پرستاران با نتایج مراقبت و هم چنین دخالت دادن نمره صلاحیت حرفه ای پرستاران در نمره ارزشیابی پایان سال آنها می تواند در توسعه مدیریت پرستاری کمک کننده باشد .